Dankbaarheid en bevoorrecht voelen (en weten) dat zijn de twee belangrijkste gevoelens die boven komen drijven als ik terugkijk op de diepe verbondenheid die wij, Carin en ik, hebben kunnen ervaren bij Ibu Ati in Sidemen, Bali.
In een eerdere bespiegeling, Over mildheid en mededogen, was Bali een inspiratiebron in de persoon van een monnik uit Myamar, Sayadaw U Tejaniya. Deze keer waren het de Balinezen zelf, Ibu Ati, moeder Ati, en de mensen om haar heen, die ons hart verwarmden en onze geest verlichtten.
Het was al bijzonder op zich hoe we daar beland zijn, gelokt door de gamelanmuziek van de school die zij opgezet hebben voor de kinderen uit de omgeving. Bijna tegen beter weten in toch maar het pad volgen dat nergens toe lijkt te leiden en dan ontvangen te worden door hartelijke mensen die je het gevoel geven dat ze op je hebben zitten wachten.
De plaats waar ik het over heb is Subak Tabola Villa, een hotel in Sidemen. De appartementen liggen verspreid in een met veel aandacht onderhouden tuin in een omgeving die adembenemend mooi is. Omring door heuvels en rijstterrassen en bij helder weer uitzicht op de majestueuze en soms ook beangstigende vulkaan Gunung Agung.
GUNUNG AGUNG – DE VUURBERG
Zoals ook te zien is op de foto, is Gunung Agung geen slapende vulkaan. Bij één van de vele kleine gesprekjes met Ibu Ati vertelde ik dat ik de vulkaan ‘selemat tidur’ gewenst had, welterusten. Maar Ibu Ati corrigeerde mij meteen: als zij bidt vraagt ze de vulkaan om als het zo is dat hij moet uitbarsten, hij dit op een vredelievende manier wil doen. Wat ik natuurlijk alleen maar kan beamen.
AGNI HOTRA – HET HELENDE VUUR
Elke ochtend wordt de ceremonie Agni Hotra gedaan en als gast word je uitgenodigd mee te doen. Het is een zeer uitgebreid ritueel met een afwisseling van reciteren en offeren in een grote vuurschaal. Agni betekent vuur en Hotra betekent helen. Het is van oorsprong een Hindoeïstisch ritueel uit India. De ceremonie wordt geleid door Ibu Ati, de hindupriesteres. Gekleed in volle adat, de traditionele dracht bij ceremonies, doen we mee aan dit indrukwekkende ritueel. Het is een zuiveringsritueel, purificatie, en doet je stil staan bij de verbinding en verwevenheid met de mensen om je heen, de voorouders, de aarde en uiteindelijk het grote geheel van de kosmos. Tijdens het ritueel offer je steeds een ‘snuifje’ rijst en kleurige bloemblaadjes door deze in het vuur te gooien. Je offert door het snuifje met drie vingers te pakken, de duim, de middelvinger en de ringvinger. De wijsvinger, die symbolisch staat voor het ego, dat wijst en oordeelt, en de pink, die symbolisch staat voor al onze kleine onhebbelijkheden, doen dus niet mee. Daarmee sta je dus ook stil bij je eigen onvolkomenheden en vraagt daar ook vergeving voor. Het is een oproep om niet uit eigenbelang in het leven te staan, maar juist in verbinding met anderen en de natuur. Door hier zo aandachtig bij stil te staan en het te verwoorden in het reciteren is het ook een ritueel dat veel dankbaarheid oproept voor de omringende wereld en de voorafgegane geschiedenis, belichaamd door de voorouders. Je bestaat niet op jezelf maar juist in die verbinding met de mensen en de natuur om je heen en binnen een historisch perspectief.
YOGA, VOETREFLEXOLOGIE EN HET LEZEN VAN DE CHAKRA’S
Bij het geven van onderricht in mindfulness komt nogal eens de vraag naar voren of je dan maar alles zomaar moet aanvaarden. Bedoeld wordt dan dat je nergens meer wat van kunt vinden en alles maar moet toelaten. Maar zo is de radicale acceptatie van mindfulness en boeddhisme niet bedoeld. Het gaat er juist om dat je wat je hier en nu ervaart, dus denkt, voelt en in het lichaam merkt, accepteert en van daaruit een antwoord probeert de vinden op wat de situatie op dat moment van je vraagt. Dat kan het ene moment betekenen dat je het laat voor wat het is en het andere moment dat je iemand een oprechte draai om de oren geeft, in beeldspraak gesproken.
Wayan, de yogaleraar van Subak Tabola Villa, belichaamt wat ik hierboven bedoel: met een uiterst milde en vriendelijke houding weet hij toch te doen wat nodig is om in de yoga de helende krachten te laten werken ook al kost dat soms grote moeite voor mij als deelnemer. Hetzelfde geldt voor de voetreflexologie: voor mij behoorlijk pijnlijk, hij werkte via de voeten aan de ruggengraat, maar als het achter de rug is, de wonderbaarlijke ervaring van rechterop te lopen. Het lezen van de Chakra’s, of beter gezegd het voelen van de chakra’s, was voor mij een bevestigende ervaring van hoe ik nu in het leven sta. Wayan is dus meer dan alleen een goede yogadocent, hij is ook een heler.
Het was bijzonder om na de yogales, en op aandringen van Ibu Ati, ervaringen en verhalen uit te wisselen met de nog jonge Wayan. “Hij is je zoon.” benadrukte Ibu Ati. “Leer hem van je eigen ervaringen met meditatie.” Het tekent de onderlinge verstandhouding en waardering en het is mooi om zo te kunnen kijken naar je relaties, niet volgens de formele band, maar volgens de natuurlijke banden die ons allemaal verbinden. We zijn allemaal elkaars broers en zusters, ouders en kinderen.
THE CHILDREN FOUNDATION – PASRAMAN VIDYA GIRI
Elke namiddag is de school open voor alle kinderen uit de omgeving. Je zou het een naschoolse opvang kunnen noemen. Er wordt les gegeven in traditionele dans, gamelan, het maken van de offerandes, Engelse les, yoga en karaktervorming. Belangrijk onderdeel is dat de kinderen ook leren hoe ze leiding kunnen geven bij het leren aan anderen, nieuwe kinderen of aan ons, toeristen. De achterliggende filosofie is zeer aansprekend: jonge mensen opleiden tot zelfbewuste volwassenen die kunnen leiding geven vanuit het culturele erfgoed en vanuit een perspectief van duurzaamheid en onderlinge verbondenheid. Gandhi is voor de school een belangrijke inspiratiebron.
www.pasramanvidyagiri.com
Wordt vervolgd